Αληθινή Παράδοση
Μια φορά κι έναν καιρό, στην ακτή της Μεγάλης Θάλασσας, ζούσανε χιλιάδες χιλιάδων μικρά ψάρια. Ήταν πλασμένα να ζουν μόνο στα αβαθή.
Έπαιζαν, έκαναν τρέλες και στριφογύριζαν στα απαλά θαλάσσια ρεύματα κατά μήκος της παραλίας. Είχαν μία χαρούμενη και ευτυχισμένη ζωή… ωστόσο, ξυπνούσαν κάθε πρωί με έναν φόβο! Τα δίχτυα του ψαρά!
Όπως τα ψάρια, έτσι κι ο ψαράς κάθε πρωί τριγυρνούσε στα αβαθή νερά της παραλίας, ρίχνοντας τα δίχτυα του και παγιδεύοντας εκατοντάδες ψάρια κάθε φορά. Αυτό προκαλούσε μεγάλη φοβία και αβεβαιότητα στην κατά τ’ άλλα ευτυχισμένη ζωή των ψαριών.
Τα ψάρια είχαν δοκιμάσει τα πάντα, αλλά δεν υπήρχε εγγυημένος τρόπος να γλιτώσουν από τα δίχτυα του ψαρά. Κάποια πιάνονταν ξαφνικά, κάποια ενώ κοιμόντουσαν, άλλα απλά παραδίνονταν. Αλλά… υπήρχε μόνο ένα ψάρι στο κοπάδι που δε φοβόταν τα δίχτυα του ψαρά, η κυρία Bubbles.
Η Bubbles ήταν πάντα ευδιάθετη. Για την ακρίβεια, ενώ όλα τα υπόλοιπα ψάρια συνεδρίαζαν για το πώς θα παραμείνουν ζωντανά το επόμενο πρωί, η Bubbles κολυμπούσε δίπλα τους ανέμελη λέγοντας:
– Ζήστε τη ζωή φίλοι μου, να είστε χαρούμενοι, συνεχίστε να χαμογελάτε! Εάν η στιγμή φύγει, δεν έρχεται πίσω!
– Είναι εύκολο για σένα να το λες, Bubbles. Είσαι το πιο τυχερό ψάρι που δε φοβάται τα δίχτυα του ψαρά.
– Αυτό δεν είναι τύχη, αγαπητοί μου φίλοι. Υπάρχουν μόνο τρεις ασφαλείς τρόποι να γλιτώσεις από τα δίχτυα του ψαρά. Εάν τους γνωρίζεις, είσαι πάντα ασφαλής!
– Θα μπορούσες να μας πεις ποιοι είναι; Θέλουμε κι εμείς να είμαστε ξέγνοιαστοι σαν εσένα!
– Βεβαίως! Ο πρώτος τρόπος είναι να αναπτύξεις την ικανότητα να βουτάς στα βαθιά νερά, όπου τα δίχτυα του ψαρά δε φτάνουν.
– Όμως αυτό δεν είναι εφικτό για μας τα ψάρια των αβαθών νερών. Πες μας τον δεύτερο.
– Ο δεύτερος τρόπος είναι να αποκτήσεις γερά και κοφτερά δόντια, ώστε εάν πιαστείς, να κόψεις τα δίχτυα και να ελευθερωθείς.
– Όμως, κανενός τα δόντια δεν είναι τόσο δυνατά. Ούτε τα δικά σου, Bubbles.
– Συμφωνώ! Για αυτό και χρησιμοποιώ τον τρίτο τρόπο! Πολύ απλά, όταν ο ψαράς έρχεται να ρίξει τα δίχτυα του, κολυμπάω βιαστικά και μπαίνω ανάμεσα στα πόδια του. Αυτό είναι το μόνο μέρος που τα δίχτυα του ψαρά δεν πρόκειται ποτέ να φτάσουν. Κι έτσι δεν παγιδεύομαι ποτέ!
Το μυστικό της επιβίωσης στον ωκεανό της επίγειας ύπαρξης είναι να παραδοθούμε στα πόδια Του Θεού, του σκηνοθέτη όλων. Αυτό είναι το μονοπάτι της αφοσίωσης.
Ιστορία της Παγκόσμιας Σοφίας
