Το Δηλητήριο

Ένας άντρας που ήταν το δεξί χέρι του βασιλιά πήγε στον πατέρα του και του είπε:

– Πατέρα δεν αντέχω άλλο να είμαι υποχείριο του βασιλιά. Θέλω να τον σκοτώσω, αλλά φοβάμαι ότι θα με καταλάβουν. Μπορείς να με βοηθήσεις;

– Ναι μπορώ, αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα. Πρέπει να είσαι σίγουρος ότι κανείς δε θα υποψιαστεί ότι ήσουν εσύ αυτός που τον σκότωσε.

Θα πρέπει να προσέχεις για ένα διάστημα, να είσαι ευγενικός, ευγνώμων, υπομονετικός, να τον αγαπάς, να είσαι λιγότερο εγωιστής και να ακούς περισσότερο…!!!

Βλέπεις αυτό το δηλητήριο εδώ;

Κάθε μέρα θα βάζεις λίγο στο φαγητό του. Έτσι θα πεθάνει σιγά σιγά.

Μετά από λίγες ημέρες ο γιος επιστρέφει στον πατέρα του και λέει:

– Δε θέλω να πεθάνει ο βασιλιάς. Δε θέλω να τον σκοτώσω. Συνειδητοποίησα ότι είναι ένας δίκαιος και άξιος βασιλιάς. Δεν μπορώ να γίνω αντάξιός του. Και τώρα; Πώς μπορώ να σταματήσω αυτό που τον δηλητηριάζει τόσες μέρες;

– Μην ανησυχείς. Αυτό που σου έδωσα ήταν σκόνη ρυζιού. Δε θα πεθάνει γιατί το δηλητήριο ήταν μέσα σου. Όταν ταΐζεις κακίες πεθαίνεις αργά. Ας μάθουμε να κάνουμε πρώτα ειρήνη με τον εαυτό μας και μόνο τότε θα είμαστε σε θέση να το κάνουμε και με τους άλλους. Να αντιμετωπίζουμε τους άλλους όπως θα θέλαμε να μας φέρονται.

Εμείς παίρνουμε την πρωτοβουλία να αγαπάμε, να δίνουμε, να βοηθάμε και να σταματήσουμε να προσποιούμαστε.

Είθε η Αγάπη του Θεού να μας αγγίζει κάθε μέρα γιατί δεν ξέρουμε αν έχουμε χρόνο να καθαρίσουμε τους εαυτούς μας με αυτό το αντίδοτο που λέγεται συγχώρεση…

Παγκόσμια Σοφία