Το Κάθε Παιδί Κρατάει Τη Δύναμή Του Στα Χέρια Του

Το παιδί έχει τη γλώσσα του και η μητέρα έχει τη δική της. Η μητέρα κρατάει το παιδί στην αγκαλιά της και προφέρει τις λέξεις, έτσι ώστε το παιδί να μπορέσει να μάθει να μιλάει. Οσοδήποτε απασχολημένη και αν είναι η γλώσσα της μητέρας, το παιδί πρέπει να μάθει να μιλάει με τη βοήθεια της δικής του γλώσσας. Η μητέρα δεν είναι σε θέση να μιλάει εκείνη αντί του παιδιού και έτσι να το γλιτώσει απ’ όλη την ταλαιπωρία της εκμάθησης! Για τον διδάσκαλο ισχύει επίσης, το ίδιο. Μπορεί μόνο να επαναλαμβάνει, να υπενθυμίζει, να εμπνέει, να διδάσκει, να πείθει, να κάνει έκκληση. Τη δραστηριότητα, όμως, πρέπει να την αρχίσει ο ίδιος ο μαθητής. Αυτός πρέπει να υπερπηδήσει μόνος του το φράχτη. Κανείς δεν μπορεί ν’ ανυψώσει τον μαθητή πάνω από το φράχτη!