Το Σημάδι Ενός Αληθινού Πιστού
Πάντα θα έχουμε κάποιο είδος ανησυχίας ή θλίψης. Δεν γίνεται να ξεφύγουμε από αυτό, είτε πρόκειται για το παρελθόν, είτε για το μέλλον. Είτε περπατάμε, ονειρευόμαστε ή ακόμα και όταν κοιμόμαστε. Αλλά αν εμπιστευτούμε τον Κύριο και αφιερώσουμε τις καθημερινές μας ασχολίες και εργασίες σε Εκείνον, το φαινόμενο της συνεχούς ανησυχίας μπορεί να εξαφανιστεί εντελώς. Ας δούμε πώς:
Μια μέρα ένας άνθρωπος πήγε μπροστά στον Θεό και καυχιόταν ότι δεν υπήρχε καλύτερος πιστός από εκείνον. Με τη στάση του αυτή, τάχθηκε ενάντια στην πρώτη προϋπόθεση ενός πιστού: την απελευθέρωση από τον εγωισμό.
Έτσι, ο Κύριος για να του διδάξει ένα μαθηματάκι αφοσίωσης τού μίλησε για έναν αγρότη, ο οποίος δούλευε στο μικρό του αγρόκτημα, χαρακτηρίζοντάς τον ως τον μεγαλύτερο πιστό Του. Του πρότεινε ακόμη να τον επισκεφτεί για να διδαχθεί από εκείνον την τέχνη της αφοσίωσης.
Ταπεινωμένος αλλά συνάμα και περίεργος, ο υποτιθέμενος πιστός επισκέφτηκε το χωριό του αγρότη. Αυτό που είδε τον εξέπληξε! Ο αγρότης ήταν πάντα απασχολημένος, είτε κάνοντας δουλειά στο χωράφι, είτε στο υπόστεγο με τα βοοειδή, είτε με δουλειές του σπιτιού.
Ενώ τον παρακολουθούσε πολύ προσεκτικά, δεν τον άκουσε ούτε μια στιγμή να προφέρει το όνομα του Θεού, εκτός από τρεις φορές μέσα στη μέρα· μια όταν σηκώθηκε το πρωί από το κρεβάτι του, μία όταν έφαγε το μεσημεριανό του και μία τελευταία όταν έπεσε για ύπνο το βράδυ.
Έτσι, ο υποτιθέμενος πιστός αισθάνθηκε προσβεβλημένος που ο Θεός τον χαρακτήρισε κατώτερο αυτού του πολύ φτωχού δείγματος πιστού. Ο ίδιος έψελνε μελωδικά θεϊκούς ύμνους και αφηγούνταν θείες ιστορίες παντού, ενώ εδώ υπάρχει ένας αγρότης που θυμάται τον Θεό μόνο τρεις φορές την ημέρα και που ο Ίδιος ο Θεός τον έκρινε ως ανώτερό του.
Έτρεξε έξαλλος στον παράδεισο και ο Θεός χαμογέλασε. Για να του δώσει να καταλάβει, του έδωσε ένα δοχείο γεμάτο με νερό και του ζήτησε να το στηρίξει στο κεφάλι του και να ακολουθήσει μια συγκεκριμένη διαδρομή, χωρίς να ρίξει ούτε σταγόνα.
Και έτσι έγινε. Όμως, όταν ο Θεός τον ρώτησε πόσες φορές θυμήθηκε το όνομά Του, καθώς εκτελούσε την εργασία που του ανατέθηκε, παραδέχτηκε πως από την αγωνία του να μη ρίξει ούτε σταγόνα νερού, ξέχασε εντελώς το όνομα Του Κυρίου.
Ο Θεός έπειτα τού εξήγησε, πως ο αγρότης που μετέφερε στο κεφάλι του πολύ πολυτιμότερα και πιο ευαίσθητα φορτία, από ένα δοχείο με νερό, και που πρέπει να φροντίζει να μην πληγώσει κανέναν, θα πρέπει να είναι πιο αξιοθαύμαστος που θυμάται τον Θεό, τουλάχιστον τρεις φορές την ημέρα!
Επομένως, ακόμη και αν θυμόμαστε τον Θεό με ευγνωμοσύνη έστω τρεις φορές την ημέρα ή ακόμη και δύο, είναι αρκετά ικανοποιητικό και μας χαρίζει μεγάλη γαλήνη. Δε χρειάζεται να παρατάμε τις καθημερινές ασχολίες μας, αλλά να τις εκτελούμε με το όνομα Του Κυρίου στα χείλη μας. Έτσι, καλούμε τη Χάρη Του επάνω μας.
