Χαρά Και Λύπη

Μια γυναίκα είπε σε έναν σοφό: «Μίλησέ μας για τη χαρά και τη λύπη».

Κι εκείνος απάντησε:

« Η χαρά σας είναι η λύπη σας χωρίς μάσκα.

Και το ίδιο το πηγάδι από όπου ανεβαίνει το γέλιο σας πολλές φορές γεμίζει με τα δάκρυά σας.

Και πώς αλλιώς μπορεί να είναι:

Όσο πιο βαθιά σκάβει στο είναι σας η λύπη, τόση περισσότερη χαρά μπορείτε να δεχθείτε.

Μήπως η κούπα που δέχεται το κρασί σας δεν είναι η ίδια εκείνη κούπα που κάηκε στον φούρνο του αγγειοπλάστη;

Και η φλογέρα που ησυχάζει το πνεύμα σας δεν είναι το ίδιο εκείνο ξύλο που τρυπήθηκε με μαχαίρια;

Όταν είσαι χαρούμενος, κοίταξε βαθιά μέσα στην καρδιά σου και θα δεις ότι μονάχα εκείνο που σου έχει δώσει λύπη είναι εκείνο που σου δίνει χαρά.

Όταν είσαι λυπημένος, κοίταξε ξανά μέσα στην καρδιά σου, και θα δεις ότι πραγματικά κλαις για εκείνο που υπήρξε η χαρά σου.

Μερικοί από εσάς λέγουν, «Η χαρά είναι ανώτερη από τη λύπη» κι άλλοι λένε , «Όχι, η λύπη είναι ανώτερη».

Αλλά εγώ σας λέω, τα δύο αυτά είναι αχώριστα.

Έρχονται πάντα μαζί, κι όταν το ένα κάθεται μόνο του δίπλα σου στο τραπέζι, θυμήσου ότι το άλλο κοιμάται στο κρεββάτι σου.

Πραγματικά, ταλαντεύεστε σαν τους δίσκους της ζυγαριάς ανάμεσα στη λύπη σας και στη χαρά σας.

Και μόνο όταν είστε άδειοι από κάθε φορτίο, είστε ήρεμοι και ισορροπημένοι.

Αλλά όταν ο θησαυροφύλακας σάς χρησιμοποιεί για να ζυγίσει το χρυσάφι και τ’ ασήμι του, αναγκαστικά θ’ ανέβει ή θα κατέβει η χαρά σας ή η λύπη σας.

(παππούς) Χαλίλ Γκιμπράν