Αόρατη Βοήθεια

Κάποτε ζούσε ένας εξαίρετος τεχνίτης κεραμικών, ο οποίος ήταν ξακουστός για τα δημιουργήματά του. Οι κούπες που έπλαθε ευωδίαζαν. Στις γλάστρες που ήταν φτιαγμένες από τα χέρια του τα φυτά μεγάλωναν επιβλητικά και υγιέστερα συγκριτικά με τα υπόλοιπα. Ο κόσμος ήθελε να αγοράζει μόνο τα δικά του «μαγικά» κεραμικά.

Όταν τον ρώτησαν ποιο ήταν το μυστικό της επιτυχίας του, αποκρίθηκε πως δεν υπήρχε μυστικό, το μόνο που έκανε ήταν να θυμάται τον Θεό και να ζητάει τη βοήθειά Tου προτού ξεκινήσει να εργάζεται με οποιοδήποτε κομμάτι.

Μια τυπική μέρα εργασίας νωρίς το πρωί, εμφανίστηκε στο εργαστήρι ο μικρός του γιος, ο οποίος είχε μάθει από τον πατέρα του να προσεύχεται καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας στον Θεό.

– Καλημέρα, γιε μου! Θυμήθηκες να πεις καλημέρα στον Θεό;

– Όχι ακόμα, αλλά γιατί πρέπει να το κάνω αυτό κάθε πρωί και κάθε βράδυ, πατέρα; Γιατί πρέπει να προσεύχομαι στον Θεό προτού κάνω οτιδήποτε;

– Έλα γιε μου, θα σου δείξω γιατί αυτό είναι αναγκαίο να γίνεται.

Ο μικρός έτρεξε και έκατσε στα πόδια του πατέρα του. Ο πατέρας πήρε ένα μικρό κομμάτι πηλού και το έριξε στον τροχό.

– Γιε μου, βλέπεις αυτό το κομμάτι πηλού;

– Ναι, πατέρα.

– Ο πηλός συμβολίζει τη ζωή που δίνει στον καθένα μας ο Κύριος. Ο καθένας από εκεί και πέρα πρέπει να αποφασίσει τι θα κάνει με αυτό το κομμάτι πηλού, δηλαδή με τη ζωή του. Μπορεί να μετατρέψει τη ζωή του σε ένα όμορφο βάζο, ενώ ένας άλλος να επιλέξει να γίνει ένα δοχείο κρασιού. Υπάρχουν πάρα πολλές δυνατότητες για ένα κομμάτι πηλού. Εσύ τι θα έφτιαχνες, γιε μου;

– Θα έφτιαχνα ένα υπέροχο βάζο!

– Ωραία, πάρε λοιπόν αυτό το κομμάτι και ξεκίνα.

Ο μικρός ξεκίνησε την προσπάθεια να γυρίσει τον τροχό. Έβαζε όλη του τη δύναμη και μετά βίας μπορούσε να κάνει μια μικρή κίνηση στον τροχό, ενώ με τα χέρια αδυνατούσε να πλάσει τον πηλό. Κάποια στιγμή άρχισε να κλαίει και να παραπονιέται στον πατέρα του ότι είναι ανίκανος. Ο πατέρας τον αγκάλιασε και του είπε:

– Μη στενοχωριέσαι, μικρέ μου. Μπορώ να σε βοηθήσω, αν θέλεις.

– Σε παρακαλώ, πατέρα, ναι! Θέλω να φτιάξω αυτό το βάζο!

Ο πατέρας έδωσε λειτουργία στον τροχό και βάζοντας τα χέρια του επάνω στους ώμους του παιδιού, έπιασε τα χέρια του και τα κινούσε με τρόπο, ώστε να σχηματιστεί το βάζο. Ένα πολύ γλυκό βάζο δημιουργήθηκε. Το παιδί αγκάλιασε τον πατέρα του και του είπε:

– Σ’ ευχαριστώ, πατέρα, σ’ ευχαριστώ! Είμαι τόσο χαρούμενος!

– Τώρα κατάλαβες, γιε μου, γιατί πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό κάθε πρωί;

Ο Θεός είναι ο πατέρας και η μητέρα μας. Όταν προσεύχεσαι να σε βοηθήσει, πάντα θα είναι εκεί να σε στηρίξει. Θα γυρίσει τον τροχό της ζωή σου γρηγορότερα ή αργότερα, ανάλογα με το τι χρειάζεσαι και θα σε βοηθήσει να ξεπεράσεις κάθε δυσκολία.

Θα σου κρατάει τα χέρια και θα σε καθοδηγεί σε όλη την εργασία σου. Θα σου εκπληρώνει κάθε αγνή σου επιθυμία. Όταν εργάζομαι, εύχομαι τα κεραμικά που φτιάχνω να δίνουν στους ανθρώπους χαρά, υγεία, ευεξία, ειρήνη. Για αυτό πάντα σκέφτομαι τον Θεό προτού ξεκινήσω να εργάζομαι και ζητώ τη βοήθειά Του. Γνωρίζω πως όταν το κάνω αυτό, ο Θεός βάζει τους αόρατους ώμους του επάνω στα χέρια μου και καθοδηγεί τη διαδικασία, όπως έκανα εγώ σε εσένα σήμερα.

– Σ’ ευχαριστώ, πατέρα.

Παγκόσμια Σοφία