Στις Πύλες Του Παραδείσου

Κάποτε τρεις άνδρες έφτασαν στις πύλες του Παραδείσου. Ο ένας από αυτούς υπερηφανευόταν ότι ήταν αυθεντία στα ιερά κείμενα και τα γνώριζε απ’ έξω. Ως εκ τούτου θεωρούσε δεδομένο ότι του άξιζε μια θέση στον Παράδεισο. Οι φύλακες της πύλης αποκρίθηκαν:

– Είσαι εξοικειωμένος μόνο με τη θεωρία. Δεν έχεις έμπρακτη εμπειρία. Θα πρέπει να φύγεις.

Ο δεύτερος άνδρας, ακούγοντας τους φρουρούς, άρχισε να καυχιέται ότι ο ίδιος έκανε συνεχώς έμπρακτες τελετουργικές ιεροτελεστίες. Οι φύλακες του αποκρίθηκαν:

– Έπραττες τελετουργίες γεμάτες ιδιοτέλεια. Είχες εγωιστικά κίνητρα. Δε χωράς εδώ.

Ο τρίτος άνδρας ήταν ένας αγρότης. Είπε στους φύλακες:

– Είμαι ένας φτωχός αγρότης. Μου ανήκει μία καλύβα και δύο στρέμματα γης. Προσέφερα φαγητό και νερό στους περαστικούς και τους έδινα καταφύγιο όποτε το χρειαζόντουσαν. Μοιράστηκα μαζί τους ό,τι λιγοστό είχα στην καλύβα μου. Αυτή ήταν η μόνη πνευματική άσκηση που έκανα…

Και οι φρουροί του αποκρίθηκαν:

– Μπορείς να περάσεις. Όσοι θυσιάζουν και το παραμικρό από τα υπάρχοντά τους για να ανακουφίσουν τον άλλον δικαιούνται να εισέλθουν στον επουράνιο Παράδεισο.

Θεϊκή Σοφία